1. |
Εξομολόγηση
05:57
|
|
||
Είναι καμιά φορά η νύχτα
κάπως σκληρή σαν τη κραυγή σου
κι όταν χλευάζουνε οι μέρες
την ελαφριά συνείδησή σου
Όταν η πόλη αποκοιμιέται
κάτι ματιές σου μαρτυράνε
αλήθειες που παραπατάνε
και η ψυχή σου παραπονιέται
Σαν τα παιδιά θα βγουν στο δρόμο
μπορεί να έχει πια νυχτώσει
μα δεν πειράζει δεν αρμόζει
η ομορφιά τους με τον τρόμο
Και οι ματιές θα μαρτυράνε
και οι αλήθειες θα τρομάζουν
και οι ψυχές μας θα φωνάζουν
μα εμείς πια δε θα ακούμε
|
||||
2. |
Λειψό
05:16
|
|
||
Ονειρεύεσαι με μάτια ανοιχτά και γυρεύεις κάτι απ' τα παλιά
που σε κάνει να κρατάς ζωντανό το μυαλό σου, της ζωής το θεριό
Στον εαυτό σου θέλεις πάντα να λες ένα ψέμα να μπορείς να μη κλαις
να κοιμάσαι, να ξυπνάς το πρωί, να σε πνίγει η χαρά σου κι ας μην είναι εκεί
Κάποιες νύχτες όταν μόνος γυρνάς στο άδειο σπίτι και στους τοίχους χτυπάς
την ψυχή σου που έχει μέρες κρυφτεί σ' ένα πέπλο σε μια θύμηση υγρή
Τα φιλιά της θα θυμίζουν καθώς θα κοιτιέσαι στο καθρέφτη σκυφτός
τα τσιγάρα που έχεις σβήσει μετράς και τις ώρες που 'χεις χάσει ζητάς
Μπας και βγάλεις από μέσα σου αυτό που σε σκίζει και απομένεις μισός
στου απόψε την ελπίδα μπορείς να το σώσεις και ύστερα να χαθείς
Όπως τότε που ήσουν πάλι παιδί και τα όνειρα πάλι μοιάζαν με αυτή
την κατάρα που από χτες κυνηγάς να σκοτώσεις... όμως μάταια
Σε θυμάμαι μία μέρα να λες πως υπάρχουν ιστορίες πολλές
που ένας άλλος σε μια άλλη εποχή ονειρεύτηκε μια άλλη ζωή
Δεν πειράζει έχεις χρόνια μπροστά αφού τίποτα δεν αλλάζει όμως πια
ξεκουράσου σ' ό,τι έχεις εδώ μα να ξέρεις ότι είναι λειψό
|
||||
3. |
|
|||
Πες μου πού πάμε, φοβάμαι
δε ξέρω ποιούς μισούμε κι αγαπάμε
ποιά αλήθεια, συνήθεια, του κόσμου τα παράξενα παιχνίδια
Το ψέμα, σα ρέμα,
παλεύεις να σωθείς μέσα στο αίμα
ποιός πόνος, ο δρόμος, πάντα φοβόμουνα να μένω μόνος
Το λάθος, σα πάθος
που βρίσκεται στου ονείρου σου το βάθος
και η μοίρα, πλημμύρα, σε σκούριασε σα μέταλλο η αρμύρα
Οι γύρω, τριγύρω... του μακελειού τραβήξανε τον κλήρο
και οι άλλοι, ποιοί άλλοι...
όλα είναι ειναι το ξερό σου το κεφάλι
Και η νίκη... ποιά νίκη
τριγύρω μας παραμονεύουν λύκοι
και η ήττα... ποιά ήττα
χαμένο ήταν το παιχνίδι, κοίτα
Στα μάτια κομμάτια
του χτεσινού εαυτού σου είναι σημάδια
που λένε και κλαίνε
φλεγόμενες καρδιές που σιγοκαίνε
Και η νίκη... ποιά νίκη
τριγύρω μας παραμονεύουν λύκοι
και η ήττα... ποιά ήττα
χαμένο ήταν το παιχνίδι, κοίτα
|
||||
4. |
Στίχοι μισοί
10:41
|
|
||
Στίχοι από φως τριγύρω μας πέπλο από άστρων σκόνη
μάτια γυμνά διάφανα μιλούν μες τη σιωπή
Στίχοι καθάριοι λαμπεροί σαν μια χιονιού νιφάδα
που ακόμα δεν ακούμπησε την κουρασμένη γη
Στίχοι σαν αίμα αληθινοί και ψέματα της νύχτας
άδειες στιγμές ανάξιες γεμίζουν τη ζωή
Στίχοι φωτιάς στους φόβους μου και όνειρα απ’ τις στάχτες
και το φιλί σου όργανο που βάζει μουσική
|
||||
5. |
Αδράνεια
06:42
|
|
||
Ο κόσμος είναι μια κραυγή
στα γεννοφάσκια βγαίνει
φοβάται ν' αρρωσταίνει
και περιμένει να εκραγεί να πληγωθεί
στο πουθενά σαν πχιαίνει
Ένας ιστός τα χέρια μας τυλίγει και μας οδηγεί
ένα βήμα πριν μας ξαποσταίνει
ξυπνά και αργοπεθαίνει
το κρίμα όλο υφαίνει
Βουβά τα βήματα περνούν
και τις κορφές ακολουθούν μονάχα με τα μάτια
και περιμένουν μιαν αυγή
ατόφια να ξημερωθεί
το φως να γαλουχίσει
πριν απ'το τώρα φτερουγίσει
για το πάντα
|
||||
6. |
Ocean floer (Ασπρόμαυρο)
07:19
|
|
||
7. |
Χωριό
06:45
|
|
||
Πολλές φορές να φύγεις θες
την πόλη πίσω σου να αφήσεις
για το χωριό να ξεκινήσεις
να πας να φτιάξεις γειτονιές πιο αληθινές
Και είναι η στιγμή θρέμμα καιρού
δυο τρεις ανθρώπους να φιλήσεις
γνώριμη γη ν’ ανακαλύψεις
να ξαναχτίσεις και το σπίτι του παππού
Δρόμο μην έχει να προτιμάς
άφησε πίσω ότι αντέχεις
κι όσες φορές δρόμο δεν έχεις
τότε μονάχα ξέρεις άνθρωπε που πας
Μα όσες φορές αύριο λες
το όνειρο θα νανουρίσεις
και τη ζωή θα χαιρετήσεις
σαν άλλη πόλη που δεν άφησες εχθές
|
||||
8. |
Ξέφωτο
09:22
|
|
||
Όλη μου η ζωή φώτα στο δρόμο μου
που προσπερνάω
για ότι ζω και ότι δεν έζησα
αυτά μετράω
Πότε τρεμόπαικτα πότε πιο άγρια
τα καρτεράω
και όσα αδίκησα κοιτάζω πίσω μου
κι όλο γερνάω
Κλείνω τα μάτια μου σαν με θαμπώνουνε
και τραγουδάω
και στα σκοτάδια μου πόθοι ρημάδια μου
σας ξαγρυπνάω
Κι αν βγάλει ο δρόμος μου σε έρημο ξέφωτο
ψηλά κοιτάω
και ονειρεύομαι δρόμο μην έψαχνα τ' αστέρια φώτα μου
να σεργιανάω
μα είναι αμέτρητα πέφτω στην άβυσσο
σας χαιρετάω
|
||||
9. |
Μικρόκοσμος
07:27
|
|
||
Εκεί μες το μικρόκοσμο του κόσμου κουβαλάμε
λεπτές πτυχές αδιόρατες, θεμέλια του τώρα
κι άλλα απ’ το χθες που έσπρωξαν της μοίρας την αιώρα
χορδές που πάνω κουβαλούν δέκα οκάδες γλέντια
Ντουφέκια που συχνά ρωτούν τα εγγόνια του αντάρτη
μήπως χαράζει η αυγή, μήπως ξανάρθε η ώρα
θέατρα άδεια στη δροσιά την πρωινή σαν πάχνη
που έμεινε ο αχός το χθεσινό απόγειο να ψάχνει
Κι όσα ορκίστηκα μπροστά σε μέλλοντος καθρέφτη
από τις γρίλιες στα κλεφτά, ρίχνουν ματιές τα βράδια
κι όσα πότε δεν ξέχασαν ακόμα τ όνομα τους
με γεύση από όνειρο, γιατρεύουνε σημάδια
Λόγια που λέγονται στο φως, για συντροφιά τις νύχτες
Στου δρόμου της συνήθειας πριν τα μισά χαθήκαν
γραπτά μη στέλνεις χάνονται βλέμματα, θέλω μόνο
ν’ ακούσω όσα έφτασαν στα χείλη μα δε βγήκαν
Με μία κίνηση απλά, μ’ ένα σου βλέμμα
Επαληθεύεις το σύμπαν, κι όλα γίνονται ένα
|
||||
10. |
Μετάβαση
10:43
|
|
||
Οι εποχές του χρόνου
και οι ματιές του νου
οι αμυχές του πόνου
κι ό,τι βγάζει αλλού
Και οι καρδιές που ψάχνουν
αυτό που δε μπορούν
όλο και κάτι ξέρουν
μα δε θα στο πουν
Ακούγεται ο Χρόνης Μίσσιος σε απόσπασμα από το:
"Ο Χρόνης Μίσσιος διαβάζει Χρόνη Μίσσιο"
Αφού ανατέλλει, δύει ο ήλιος και δεν πάμε πουθενά αλλού, παρά στο θάνατο. Κι εμείς οι μαλάκες, αντί να κλαίμε το δειλινό, γιατί χάθηκε άλλη μια μέρα απ' τη ζωή μας, χαιρόμαστε.
Ξέρεις γιατί;
Γιατί η μέρα μας είναι φορτωμένη με οδύνη, αντί να είναι μια περιπέτεια, μια σύγκρουση με τα όρια της ελευθερίας μας.
Την καταντήσαμε ένα καθημερινό, χωρίς καμία ελπίδα ανάστασης,
θάνατο,
διότι αυτός είναι ο θάνατος.
|
||||
11. |
Σαν γαλήνη
04:40
|
|
Streaming and Download help
If you like αστρογόνο, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp